Samoakceptacja- ważna dla każdego

Każdy z nas ma rozmaite ograniczenia i wady, niektórzy nawet całkiem sporo. Dlaczego tak istotne jest akceptowanie samego siebie i pozytywny obraz swojej osoby?

Uświadomienie sobie, że nie jest się idealnym, prowadzi do refleksji, że świat również nie jest czarno biały. A co ważne ten brak doskonałości można nie tylko akceptować ale w nim żyć i cieszyć się dobrym samopoczuciem. W procesie dorastania człowieka ten etap budowania własnej tożsamości przypada w okresie nastoletnim. To wtedy właśnie dowiadujemy się, że nasi rodzice popełniają błędy i to jest ok. My również popełniamy błędy i to jest ok. Wielu z nas pamięta swoje nastoletnie doświadczenia nieznośnej i szalonej huśtawki nastrojów gdy z absolutnej euforii i samozachwytu wpadał w głęboką pogardę i brak jakiejkolwiek akceptacji dla samego siebie, uważając się za najbardziej beznadziejną osobę w grupie rówieśniczej. Ci, którym udało się z tego wyrosnąć uświadomili sobie i pogodzili się z faktem, że prawda na ich temat leży po środku. Mają silne i mocne strony, zachowują się raz dobrze, raz źle i to jest standard jeśli chodzi o kondycję człowieka. Tutaj warto wspomnieć o sytuacji kiedy dzieci nie konfrontują się z jakichś powodów z błędami swoich rodziców, nie potrafią się do nich w żaden sposób zdystansować, idealizują ich. Raz na tysiąc zdarzają się też rodzice idealni i to jest największą, wbrew pozorom tragedią dla dziecka. Jego szanse na wyodrębnienie się z rodziny, zbudowanie własnej tożsamości i autonomii są bardzo małe. Dopóki nie runie pomnik idealnej matki czy ojca, oni na zawsze pozostają dziećmi.
Wróćmy jednak do osoby, której udało się przejść ten etap dorastania pomyślnie. Jakie może czerpać z tego faktu pozytywne czynniki na przyszłość? Akceptując samą siebie i godząc się z własną niedoskonałością może przede wszystkim odpuścić sobie koncentrację na sobie i nieustanne badanie czy aby nie zrobiła czegoś nie tak. Wewnętrzny krytyk, paraliżujący wszelkie ambitne działania osoby nie pogodzonej z własną niedoskonałością zamienia się stopniowo w realistę. Dana osoba wie, że ma zalety i wady i jest z tym pogodzona. Wchodzi dzięki temu w kolejny etap rozwoju, w którym zajmować się będzie rozwijaniem swego osobistego potencjału. Orientując się we własnych zdolnościach, mając również tolerancję dla błędów można podejmować wyzwania, które są niezbędne dla stopniowego rozwoju. Pozwalają one zdobywać nowe doświadczenia, sprawdzać umiejętności, zbudować poczucie własnej wartości. Samoakceptacja to sprawa niezwykle istotna także dla budowania bliskich relacji z innymi ludźmi. Jeśli nie akceptujemy samych siebie, trudno oczekiwać aby zaakceptowali nas inni. Komunikaty jakie wysyłamy – bezpośrednio i pośrednio na swój temat mają duże znaczenia dla tego co myślą o nas inni. Jeśli czują , że brak nam zaufania do samych siebie oni również nie obdarzą nas zaufaniem. 

Samoakceptacja i miłość do samego siebie to w końcu także istotny warunek miłości do innego człowieka. Nie możemy kochać nie akceptując. Nie pozwolimy również pokochać samego siebie jeśli siebie nie zaakceptujemy.